Zuhal Olcay – Issız Kaldım

Ben bu şehre ayaklarım sancılı ve az geldim
Üşüyünce akşam açmış korkularımla

Tutamadım uçan sevgileri tutamadım
Konuşamadım, anlayamadım, anlatamadım
Issız kaldım sessiz kaldım
Dönüyorum sarı kum çiçeklerine