YUTKUNANLAR!
Yutkunarak geçersin bazen
Kendinden, geceden
Vazgeçilmezlerinden.
Sabahın ışıkları gözlerini kamaştırır
Gecenin seyri gibi!
Yutkunarak gülersin kimi zaman
Yüzüne niye güldüğünü bildiklerine
Boğazın dokuz boğum olsa da
Kendini kandırmaya
Yükünü kaldırmaya
Düğümlenenleri indirmeye çalışırsın
Boğazdan aşağıya!
Ülser der kıvranırsın
Gözünden akan yaşlara!
Herkes ikna olur da
Sen yutkunur
İçersin baldıran zehrini!
Oysa yokluk öyle mi?
Eline aldığın gibi asayı
Çıkarsın asabi dağlara
Asabı bozuk yollarla
Gelirsin kendine!
Kimi yanlışları uçuruma
Kimi yanlışlarınla kendini uçuruma sürükler
Yutkunarak geçersin
Yokluğun çemberinden
Olsan olmaz
Olmasan olmaz!
Anlarsın sonra ellerine bakarak
Avucunun genişliği selâmet
Darlığı uçurum!
M’S
YUTKUNANLAR!
