GENE Mİ NİSAN?
Bir Nisan gecesi…
İnsan,
Bir kez doğar anasından
Ve zamanla
Binlerce kez doğurur kendini!
Öldürür de hatta!
Bir çocuğun gözlerinden doğar
Suyun akışına kaptırıp
Sudan doğar
Dağlara verir sırtını
Dağlar doğurur!
Bir dostun gel’ine
Yârin eline doğar.
İyiye koşar
Kötüden kaçar
Koşarken düşüp
Kan revan
Toz toprak içinde
Kuyuya doğar
Dipsiz!
Elinde kalemi
Satır satır doğrar kendini
Satıraralarından doğar.
Ölür sonra
Gözü kapalı yürürken
Çarpıp düşer bir kayaya
Oracıkta ölür!
Sırtını yaslar ağaca
Ağacın dikeni batar
Sırtından ölür!
Yola düşer
Düşen taşlar
Batar ayağına
Yolda ölür!
Güz gelir sonra
Yeşerir öldüğü yerden
Bir NeFeS çeker hayatı
İçinde bir dünya salınır
Kendi dünyasında
Kendi mevsiminde
İçinde eriterek
Biriktirdiği kiri pası
NeFeS almaya devam eder…
Bir Nisan sabahı
Pırıl pırıl yağmur eşliğinde
Dalar gider
Kendi yokluğuna…
M’S
