ŞIMARTANLAR
İtiraf edelim bizi biraz da şımarttılar
Yüzümüze içten gülerek
Ruhumuza sözleriyle dokunarak
Aklımızdan geçenleri okuyarak
Bizi bizden iyi bilerek…
Şımardıkça soyunduk korkularımızdan
Çözüldü dilimizin bağı
Açtık kollarımızı sonuna kadar
Korkularımız neler
Sevinçlerimiz neler
Öğrendiler birer birer.
Gözümüzü kapattılar sonra
Kendi ellerimizle
En derin kuyulara
İndik gözü kapalı.
Geride kalanları dert etmeden
Nasılsa geri çıkarırlar sevinciyle…
İpini de attılar üstümüze
Şımarıklık, ip ve kuyu
Bir de biz!
Çıkarız nasılsa diye umut ederdik lâkin
Anladık düşünce karanlığa
Yusuf değildik biz…
Şımartanların esiri,
Benliğimizin de birer kölesiyiz!
M’S
