YİTMEK
Yer yer sağnak bir yalnızlıkta buldum kendimi
Yalnızlık tamam
Kendimi bulmam da!
Nasılsa buldum
Nasılsa ben sağnak sağnak yağdım kendi üstüme
Üstümde onca kara bulut,
Onca yağmura çoraksamış toprak varken
Ben yağdım kendimi bulma pahasına
Kendi üstüme
Üstümden geçiyor tüm dünya
Bana mısın? demiyorum
Diyemiyorum
Doyamıyorum kendi yağmuruma
Dokunamıyorum da!
Yitmek gibi sanki bulmak
Kendini yitirmek gibi
Yitmek?
Kaybolmak umudu belki
Biraz da hüzün desem
Hüzünler yağmıyor
Biriktirilmişliklerden fırsat bulamıyorum yitmeye
Sessiz ve derinden gitmek neyime
Neyime benim yitmek
Diyerek, kapıldım umutsuzluğa
Her kaptırışımda kendimi
Yitmenin acı tadını düğümledim elimdeki kalemimle
Kalem öyle acıtıyor ki artık
Yakmıyor beni
Yitirmiyor da!
M’S