SERÇE

SERÇE
Büyük adımları vardı büyük adamların
Adları da büyüktü
Biz öyle bilirdik
Çocuktuk.
”Öyle bilmeyi” anı olarak kaydettik hafızamıza
Büyüklüğüne verirdik bizi anlamamalarını
Çocuktuk.
Sorularımız vardı bizim
Hâlâ cevap bulmayan…
Sorunları vardı büyük adamların
Bir türlü bitmeyen
Ve hâlâ devam eden.
Biz kuşların ardından koşardık
Onlar heves etmezlerdi öyle şeylere
Bilirlerdi kuşların kanadı var
Kanadı olmayan dertlerin peşinden giderler
Yakalayınca da dert sahibi olurlardı
Oysa biz öyle mi?
En fazla bir serçemiz olurdu
Dünya bizim olurdu.
Büyük adımları vardı büyük adamların
Çocukları küçük görür
Kendilerini büyük görürlerdi
Büyük kocaman evlerde oturup
Büyük umutlar altında ezilirlerdi
Biz çocuktuk
Ölsek küçücük mezarımız olurdu
Avucumuzun içinde kaçar diye korkumuzdan
Canını çıkarttığımız serçemizle sığardık mezara
Serçe parmağımızda gagası
Can havliyle…
M’S