PALDIR KÜLDÜR GİTME!
Ne gerek vardı onca hengameye
Neydi geren bizi?
Gidecekse insan
Kapıyı çarpıp gitmeliydi
Sessizliğin paldır küldürüyle değil
En şiddetlisini yaşatarak
Gözlerden yaşlar akıtarak değil
Gitmeliydi insanlar
Gitmeyi bilmeliydi
Gidebilmeliydi
Ama gerek yoktu tüm olmayan ve bitmeyene
Neyimize söz geçirdiysek
Düştü tepemize
Yorgunsak
Sessiz bir rüzgarın iç uğuldamasıydı
Ölüyorsak yaşamın iç sızısı
Sormak lazım değil artık şimdi
Neyin bıçağıydı tam alnımızın ortasından vuran bizi?
Sormanın da anlamı yoktu
Cevap vermenin de!
Hangi surat asılmaz ki?
Hangi beden çürümez ruha caka satıp
Haydi topla tüm kırıntıları
Ardına bakarak
Geride bıraktıklarını takarak
Bağıra çağıra git!
Söylenmemiş tüm sözleri boca ederek üstümüze!
Şaşkın Kelimeler