ÖLÜM KOKUYOR İNSANLIK

ÖLÜM KOKUYOR İNSANLIK
Sağ salim öldük işte
Birlikte yaşamayı beceremedik
Ne utanacak yüzümüz kaldı
Ne de uzanacak ellerimiz, birbirine
El birliği etmişcesine kırdık
Kendi ellerimizle kendi kolumuzu
Kökünden!
Toprağa düşen gözyaşının yeşermesini
Toprağa fazla anlam yükleyerek
Hadsiz bir şekilde bekliyoruz!
Dallarımızı çiçeklendikten sonra kırdık
Tam meyveye duracak zamanda!
Oy birliğiyle verildi karar
Yıldızlar her şeye şahit!
Bir yıldız kaydı o esnada
Kararın yükünden aciz!
Dayanılacak gibi değildi hani!
Söz birliği etmişti karanlık odalarda
İçimizden söküp atamadığımız ihtiraslar
Kimin hakkıydı haklı olmanın pespaye gururu?
Şimdi ölümleri beğeniyoruz
İnsanlık leşi ortada!
Gömüp toprağın yedi kat altına
Ölüyoruz sağ salim!
Bakmadan birbirimizin
Ölüm kokan suratımıza!
Mustafa SÜS