NE SANIYORSUN KENDİNİ?
Seni düşününce kayıyor gözlerim senden uzağa
Seni yediremiyorum kendime
Bir de sensizliği…
Seni düşününce bakma sen bana
Sahiden gidiyorum senden uzaklara
Senden ve senin gözlerinden…
Seni düşünmeyi çoktan bitirmiş
Çoktan uykuya dalmış olmam lazımdı
Senden uzağa bakmamış olsaydım.
Sen kendinde zannediyorsun beni
Büyük yanılgı!
Büyük bir yanılgı içindesin
Kim zanneder ki böyle?
Kim ben gibi sende olur?
Sende olmak nedir bilir misin?
Hayır anlatmayacağım sana bunu
Sen anlamazsın!
Övünürsün
Anlıyor gibi sanki
Ötelerdeyim ben
Senden çok ötelerde
Korkularıma eşlik etmediğinden belli
Beni kendine yar etmediğinden
Yar olmam ben
Olamam istesem de!
Beni hiç bir şey öldüremez
Yar edemez beni
Gözlerin bile!
Yüreğinin hoplamasına falan?
Aldırmam ben…
Yüreğim zaten nasır
Buz tutmuş ellerim
Gözlerimin yorgunluğu yansımış baksana yüzüne
Sana kurgulanmış bir hayat borcum yok
Sana borcum yok benim
Ödemedim düşeni payıma
Düşen düştü zaten düşüme
Sen alıp git haydi
Kendini
Beni
Benliğimi
Haydi git artık
Daha fazla kalma
Sen bir toplum gibi
Bir akış gibi
Bir süzülüş gibi
Yığınlarınla git
Yer etmeden
Yerimden etmeden…
Git, ne duruyorsun
Gitmelerimle birlikte
Bir yabancı şehir bekliyor
Ayaklarım hep orda!
M’S
02.48 04.04.12
{fcomment}