NE SANIYORSUN KENDİNİ?

NE SANIYORSUN KENDİNİ?

Seni düşününce kayıyor gözlerim senden uzağa

Seni yediremiyorum kendime

Bir de sensizliği…

Seni düşününce bakma sen bana

Sahiden gidiyorum senden uzaklara

Senden ve senin gözlerinden…

Seni düşünmeyi çoktan bitirmiş

Çoktan uykuya dalmış olmam lazımdı

Senden uzağa bakmamış olsaydım.

Sen kendinde zannediyorsun beni

Büyük yanılgı!

Büyük bir yanılgı içindesin

Kim zanneder ki böyle?

Kim ben gibi sende olur?

Sende olmak nedir bilir misin?

Hayır anlatmayacağım sana bunu

Sen anlamazsın!

Övünürsün

Anlıyor gibi sanki

Ötelerdeyim ben

Senden çok ötelerde

Korkularıma eşlik etmediğinden belli

Beni kendine yar etmediğinden

Yar olmam ben

Olamam istesem de!

Beni hiç bir şey öldüremez

Yar edemez beni

Gözlerin bile!

Yüreğinin hoplamasına falan?

Aldırmam ben…

Yüreğim zaten nasır

Buz tutmuş ellerim

Gözlerimin yorgunluğu yansımış baksana yüzüne

Sana kurgulanmış bir hayat borcum yok

Sana borcum yok benim

Ödemedim düşeni payıma

Düşen düştü zaten düşüme

Sen alıp git haydi

Kendini

Beni

Benliğimi

Haydi git artık

Daha fazla kalma

Sen bir toplum gibi

Bir akış gibi

Bir süzülüş gibi

Yığınlarınla git

Yer etmeden

Yerimden etmeden…

Git, ne duruyorsun

Gitmelerimle birlikte

Bir yabancı şehir bekliyor

Ayaklarım hep orda!

M’S

02.48  04.04.12

{fcomment}