KENDİM VE BEN
Bir kar yağsa
Bir üşüsem aydınlığında gecenin
Bir gelsem kendime
Kendimden kaçtığım dağlar gelse dile
Sen olmasan artık
Karanlığın olmasa
Yüreğime su serpmelerini alıp gitsen
Gitsen dönmemek üzere
Ben gene dağlarla kol kola versem
Ve sen hiç olmasan
Unutsam yaşanmışlıkları
Unutmak istesem ya da
Dönsem sıradan,
Herkesin yaşadığı bir hayata
Düzen kursam mesela
Kurulu bir düzenim olsa
Bostan korkuluğu gibi yaşamaya meyletsem
Yaralarımdan arta kalan bir çöküşle başlasam yeniden
Yerimden kalkmaya mecalimin olmadığını varsayarak
Beni tutup kaldıran kimsenin olmadığı bir şehre adım atsam
Adımlarımı sayan kimsem olmasa
Hangi yıldız ışıtıyor gecemi
Hangi duvar çarpıyor gerçeklerimi yüzüme,
Bilmesem…
Uyusam
Uyanmasam
Uykuyu yakalayıp iki kişilik uyusam
Uyusam ben ve sen için
Sen yani, hayal yanım
Ben, yani gerçek yanım
Yansam cehenneminde
Bana beni yaşatan cehennemde
Cehennemimde!
M’S
01.52 2 Nisan 12
{fcomment}