KENDİM VE BEN

KENDİM VE BEN

Bir kar yağsa

Bir üşüsem aydınlığında gecenin

Bir gelsem kendime

Kendimden kaçtığım dağlar gelse dile

Sen olmasan artık

Karanlığın olmasa

Yüreğime su serpmelerini alıp gitsen

Gitsen dönmemek üzere

Ben gene dağlarla kol kola versem

Ve sen hiç olmasan

Unutsam yaşanmışlıkları

Unutmak istesem ya da

Dönsem sıradan,

Herkesin yaşadığı bir hayata

Düzen kursam mesela

Kurulu bir düzenim olsa

Bostan korkuluğu gibi yaşamaya meyletsem

Yaralarımdan arta kalan bir çöküşle başlasam yeniden

Yerimden kalkmaya mecalimin olmadığını varsayarak

Beni tutup kaldıran kimsenin olmadığı bir şehre adım atsam

Adımlarımı sayan kimsem olmasa

Hangi yıldız ışıtıyor gecemi

Hangi duvar çarpıyor gerçeklerimi yüzüme,

Bilmesem…

Uyusam

Uyanmasam

Uykuyu yakalayıp iki kişilik uyusam

Uyusam ben ve sen için

Sen yani, hayal yanım

Ben, yani gerçek yanım

Yansam cehenneminde

Bana beni yaşatan cehennemde

Cehennemimde!

M’S

01.52 2 Nisan 12

{fcomment}