KARANLIĞIN HEVESİ
Karanlığın vurduğu yerden gölgeler büyüyor
Sarkaçlar sarkıyor diş bileyenlerin düşünde
Buzdan!
Karanlık bir matruşka
Sebebini izah etmeye yeltenen herkes
Sebep soruyor gölgelerden
Sırtını yaslayarak güneşin gövdesine!
Bir umut! çırpınıyor gökler
Açmakla açmamak arasında kararsız,
Yerli yersiz ömürsüzlüğün pençesinde!
Tekil yağmurlar gönülsüz düşüyor
Tuzuna karışmak istemediği denize
Genize kaçacak olan suya karışmak da var
Düşünüp ferahlıyor düşmezden önce!
Bıçağı körelten kemik
Bıçağa dayanır mı? Bilinmiyor.
Kırmak gerek belki de
Ortasından karanlığı
Sebep sormadan hem!
Bu kadar ölüm kadı kızının kusuru
Yaşam da hevesi karanlığın…
M’S