KALEM

 
KALEM
Güzeldi
Her şeyden önce elleri güzeldi
Dilinden anlayacak kadar gecesiz kalmamıştım
Gözleri de güzeldi
Belliydi her halinden
Halimden belliydi
Kahverengi bir morlukla
Morartmıştı kelimeleri
Seviyorum diyecektim
Biliyordu
Nasıl bilmesin
Ezberden okuyordum yüzünü
Belirgin bir maskenin altında
Olan biteni anlamaması
Suçu değildi ikimizin de!
Ben ona meftun o bana…
O yazar, ben yazarım
Oturup karşılıklı okuruz
Bakışarak anlaşmak ne mümkün
O anlar dilimden
Ben anlamam.
Kalemim!
Kaybetmek ölüm seni!
M’S