İnciten Ağlama

 
Sözüne bile güvenirim insanların
Güvenirim gülüşüne…
Yanılma pahasına güvenirim
Ağlamak öyle mi oysa?
Denizden çıkmış timsah gibi insanlar
Tuzlu yalanlar eşliğinde kayboluyorlar geldikleri gibi
Yalan bu.
Yaralamıyor
Kanatmıyor
Acıtmıyor üstelik.
Yalanlar incitmez
Ağlamak incitmez beni
Kendi gözyaşlarımdan alırım
İnsanlardaki,
Yüzeysel ve kof acıyı
Sustuğum kadar insansın sen
Ey gözü yaşlı!
Ağlamak bir maske
Şiirlerim gibi.
Tak ne kadar gözyaşından maske varsa yüzüne
Kalbine de tak.
Yürüyüşün ele verir kendini
Şiirler ele verir
Dinlediğim şarkılarda gör kendini
Satırların arasında dolaş
Payımıza düşen
Üşüten dört duvar…
M’S