İÇİMDEKİ BENDEN BÜYÜK ÇOCUK

İçimde yığınlarca yaramaz çocuk vardı
Öyle sanıyordum
Hepsini birer birer öldürme derdine düşmeden önce
Öldürdükçe artıyor, arttıkça gidiyordum kendimden
Çocuk bu, yaramaz olmalıydı,
Çocukça bir savruluş beklenirdi
Zihinlerdeki çocuklara taviz verilmesi düşüncesi
Kemirirdi benim çocuk yanımı!
Her taviz sonrası oturup ağlardım.
En dikkat çeken içimdeki çocuk,
Dikkat çekmek isteyen çocuktu!
O hiç ölmedi ama artık dikkat de çekmez oldu
Öldü galiba!
Yerini büyüklere terk ederek
Ölüp gitti!
Suya sabuna dokuna dokuna gitti.
Daha çocukça büyüklük hoyratlığıyla
Elini yüzüme vurdu ve gitti !
Sesi kulaklarımda çınlıyor desem
Sesi yoktu! Gözüme parmağını sokar
Ayağa kalkınca ben, altımdan koltuğu çeker
Sonra geçer karşıma pis pis gülerdi.
Çocuktum o zamanlar
Benden büyüktü içimdeki en dikkat çekici çocuk
Dikkat çekmekti tek derdi!
Öyle derdi…