Dilinden öykü düşse
Kahramanları da gözden düşerdi
Ne bir vefa borcu
Ne de yarına iz bırakma derdi
Bahçeye çalı dikerdi!
Dikenlerin kanattığı kadar
Kendini acıttığı kadar
Kuşların ayağına battığı kadar
Yaşadığını hissederdi!
Dört mevsim çalı
Her dem diken
Ve itibar edilmeyen umut!
Yaprağı dökülse gazel olmaz
Güneş açsa,
Bunaltsa sıcak
Gölge yapmaz
Çalı ve itibar edilmeyen umut!
Beyninin içinde dikenler
Battık sıra kanatır
Kanadıkça iyileşen yarayı!
Sırra kadem basan bir ses
Sen umudu unut!
M’S
ÇALI
