PEŞİMDE YAĞMUR

PEŞİMDE YAĞMUR
Keskin taşları avuçlar gibi
Avuçluyorum dört yanı keskin kelimeleri
Kalın harflerle kanatıyorsun diyen Ceylan
Bakışlarıyla kanatıyor gözlerimi
Ürkek ve tedirgin bakışlarıyla
Dağ icat ediyorum kocaman
Vahşi hayvanlardan arındırıp
Koyuveriyorum sonra
Soğuk ve berrak pınar başlarına
Kelimeleri toplayıp çuvala
Vuruyorum yokuş aşağı kendimi
Yağmurlar da olmasa
Kim kaydırır ki ayağımı
Kim düşer peşime?
Islanıp bir yaprağın etrafında
Üşümeye yüz tutuyorum
Ellerim kan revan içinde.
M’S