KUŞKU

KUŞKU
Kuşkuyla dolaşıyoruz
Ve kaygılı
İnsan yanımız ağır basıyorsa da
Özeniyoruz kuşlara
İstemsiz ve kendini bilmez tavırlarımızla
Kendi kendimize kanat kırıyoruz
Dümen kuşların elinde
Gökyüzü kepenk kapatmış gibi
Süzülüyor bulutlar
Sahipsiz ve duyarsız
Kurgulanmamış bir savaş dönüyor
Kurşun gibi ağır rüzgarın ıslığı
Kimin hayatından arta kalanı yaşıyoruz
Bilinmiyor!
Kayıplara karışmak parçası kaos halimin
Herkesleşmek öyle zor ki artık
Dudağında kırmızı varsa
Gözlerimden dökülür elâ
Hesapsız bir fesatlık dolaşıyor
Sızlayan burnumuzun önünde
Şiir, gözden düşeni ayağa kaldırmaya yetmiyor
Kuşlar da farkında değil
Onlara öykündüğümüzün
Ve uç, çırpmaya başla deseler kanadını
Kanadımızın yokluğundan habersiz
Bakıyoruz perdeleri indiren gözlerimizle
Kendi göğümüze!
M’S