Zaman ilaç olmuyorsa yaralarına, iyileşmiyorsa bir türlü içinde gittikçe büyüyen ur gibi acılar, dev aynasında gördüğün sen, kendine yenikse, kendin olmayı becerememişsen bir türlü, ektiğin kötülük tohumları başlamışsa meyvesini vermeye …
Hiçbir eleştiriye tahammülün kalmadıysa ve bunu kendine hayat düsturu edinmişsen, kendi ayağına taktığın çelmeyi bile başkasının suç hanesine yazıyorsan…
Yanlış yapmakla kendinle arana büyük bir set çekmiş ve yaptığın yanlışlar senin doğrularınsa, doğrultturmamışsan bilirkişilere, bilirkişi senden başkası değilse…
Bahçendeki karanfillere su vermek hevesiyle çürütmüşsen köklerini ve neden gül açmıyor? diye dertleniyorsan…
Kendini mutlu etmek için başkalarının mutsuzluğu üzerine bina inşa etmeye heves etmişsen, binam neden sağlam olmuyor, neden habire dökülüyor? diye serzeniyorsan…
Attığın her yumrukta kırdığın ayna seni olduğundan farklı gösteriyor ve kendini bulamıyorsan her baktığında…
Kavgada tanınmaz halde, barış anında daha bir farklıysan…
Sarf ettiğin hiçbir söze hiçbir zaman pişman olmamışsan, pişman olmayı eziklik hissediyorsan, gurur içindeki iyilikleri bitiriyor ve gittikçe tüketiyorsa seni…
Verdiğin sözleri hiç hatırlamıyorsan ve sadece sana verilen sözlerin gerçekleşmesi gibi umutlar heyecana gark ediyorsa seni…
Yalanlarınla ördüğün duvarların beklentin olan gerçeklerle yıkıldığını gördüğün anda, hala nerede yanlış yaptığının varamıyorsan farkına…
Kocaman bir denizi üç beş kaşık şekerle tatlandırdığına kendini inandırıp, başkalarının da buna inanmasını bekliyorsan…
Her bulandırdığında suyu, durulmadan ikram ediyorsan karşındakine ve kendi bulandırdığın suyu neden içmiyorsun? gibi sorularla her daim kendini düze çıkartıyorsan…
Kendi çıkarttığın kavganın ortasından sıvışıp kendi kendisiyle kavga etmeye başlayanı seyre dalıp, kavganın kötülüğünden dem vuruyorsan…
Her sorduğun sorunun altında yatan tartışma hissini fark edip de sana cevap vermeyene, cevap verdiği anda ise tartışmanın dibine düştüğünde, sorduğun sorunun masum olduğundan, kötü bir niyetinin olmadığından, amacının aydınlanmak olduğundan dem vurup bunu da hiç gocunmadan söyleyebiliyorsan…
Sana sıkıntı veren tüm problemlerin bir bir çözüldüğünü gördüğün anda dehşete kapılmadan, nasılsa yeni problemler icat ederim, tafralarındaysan…
Gerine gerine yaslanıp ardına, sırtımı dayayacağım bir dostum var diyemiyorsan…
Seni sevenlerin, kusurlarınla birlikte sevdiğini fark edemeyip, herkeste bir kusur arama derdinden kurtulup kimseyi sevemiyorsan…
Sana, bana, ona ve hepimize, Sertap Erener’den bir şarkı armağan ediyorum.
Yalnızsan geceleri,
Söyle ne fark eder kim haklıysa?
{fcomment}