İNSAN ÇOCUĞUNA ÇEKMELİ!
Benim çocukluğumda bir masal anlatırdı anam…
Dağda kaybolan köyünün yolunu bulamayan iki kardeşin, belirli bir zaman geçtikten sonra iki seçenek çıkıyordu önlerine…
İki köy görünüyordu karşılarında, köyün birinden köpek sesleri geliyor, diğerinde ışıklar yanıyordu.
Nirengi noktası da burasıydı masalın, ne yazık ki o çocukların köyü köpek seslerinin geldiği köy idi.
Hayatımız hep bu tür tuzaklarla dolu.
Işık yanan taraflar bizi hep başka köylere götürüyor; başka, bilinmez, tehlikeli değil gibi görünen felaketlere götürüyor.
Köpek seslerinin geldiği köylere de gitmeye cesaretimiz yok. Cesareti olanların başına kötü şeyler gelse de, hem köpeklere karşı dayanıklı oluyorlar hem de menzile varmış oluyorlar.
Beklentilerimiz tam da nefsimizin istediği yönde.
“Önünüzde iki seçenek varsa nefsinize ağır geleni tercih edin” sözü Peygamber uyarısıdır.
Biz ise nefsimize kolay geleni, sürekli yolun iniş kısmını tercih etmekteyiz. Tercihlerimizden de başkalarını sorumlu tutacak kadar da kendini bilmez hallerimiz var.
Bir çocuk doğuyor! Dünyaya gözlerini açmış, hiçbir şeyden habersiz sıfır günahla!
Allah anasına babasına layık evlat etsin diyoruz, ne kadar yanlış!
Allah anasını babasını evladına layık etsin, esas dua bu olmalı!
Çünkü günahsız olan o!
Feleğin çemberinden geçmek için hileye, hurdaya başvurmayan o!
Işık yanan köyün kolayına kaçmayan o!
Hani doktorların bir önerisi var sigara içenlere…
Sigara içmeyi bırakırsanız, ciğerlerinizin tamamen temizlenmesi için kaç yıl sigara içtiyseniz o kadar yıl sigarasız yaşamalısınız ki ciğerleriniz temizlensin.
Çocuklarımıza layık olabilmek için de, çocukluğumuzun, çocuğumuzun günahsızlığına dönmek için de hemen kendimize gelmemiz gerekiyor.
Şeytanın bile aklına gelmeyecek günahlarımızdan, insanları sürüklediğimiz felaketlerden, kendimize çektirdiğimiz acılardan dönüp çocukluğa doğru evrilmemiz şart!
Yoksa çocuğumuzu kucağımıza alıp onunla, onun da hoşuna gidecek ışıklı köye doğru yol alırsak çocuğumuz gerçekten bize layık bir çocuk olur! Ama yanlış köyde!
Ne diyor Üstad Necip Fazıl:
Fatihlik nimetinden yüzü nurlu bir mühür;
Biz akıl tutsağıyız, çocuktur ki asıl hür!