KIYMIK

KIYMIK
Kibrimize kıymık batırdı gece
Şaşkın göz kapaklarıyla
Dalıp çıkıyoruz yenilgilerden
Rüyalar okşamıyor artık ruhumuzu
Façası çizilmiş rengarenk bakışlarımızın.
Gökyüzü, gökkuşağından muzdarip!
Yağmurun ahengini seyretmiyormuş
Bulutların arkasına kaçan
Rahatı kaçmış güneş!
Yapraklar düşmeyi unutmuş gözden
Toprağın sinesine sinmiş umutlar!
Ölüm riya nedir bilir
Silinir övgüyle söz edilen enaniyet!
Göz kapaklarına kar düşer
Kalp atışlarına bıkkınlık
Yüz metrelik sonsuz bir mesafe
Taşınır omuzlarda
Kıymık,
Rahat vermez,
Huzur vermez!
Batar biteviye
Parmak uçlarından başlayarak…
M’S