KAPI GİBİ SEVMEK

KAPI GİBİ SEVMEK
Yağmuru sineye çekenler gördüm
Kışı saklayan
Parkasının eteğine
Soğuğu içinde hapseden gördüm
Rüzgara kendini vereni de!
Geceyi yutan şairlerin
Gıcırdıyordu dişleri
Keyfi gıcırken yıldızların
Dişlilerin arasında kelimeler
Aralıksız yaşam öğütüyordu
Şiir bilenerek.
Kapıyı aralık bırakan da vardı
Sımsıkı kapatan da!
Herkes aralayanı sevdi
Bense kapıyı!
Sımsıkı!
Bilen vardı
Bilmeyenin neyine şiir?
Sahipsiz kıyılara vurur en çok
Suya yazılan şiirlerin cesedi
Üflesem doğacak sanki
Küllerinden!
Kim el atmaya cesaret edebilir ki
Dişlilerin arasında öğütülen kelimelere?
Eline alsa yüreğini kanatır
Yüreği naif, yüreği dert görmemiş kimselerin…
Kapıyı kapat sıcağına mevsimin
Şiirle kilitle sımsıkı ardından!
Dağ gibi kelâmlar yığ ardına
Penceresinden seyret
Şiirsiz çöllükleri!
Aşk da olmayıversin
Tene ulaşmaksa gayreti
Hayreti büyüsün
Yeni yetme iklimlerin.
Davetim yok kimseye
Kimse bilmesin
Ardına kadar şiir yığdığım kapıların
Kilidinin dilimde olduğunu!
Kapı gibi severim ben
Dağ gibi severim
Dağladıkça yakmayan
Dayandıkça açılmayan ne kadar kapı varsa
Önünde küllenen şiirleri!
M’S