KANDAN DÜŞEN TOHUM
Güleryüzlü hançerler
Hançeresi yırtılırcasına saplanıyordu
İçimizdeki gülen yanımıza!
Eli ayağına dolaşıyordu bir yandan
Bir yandan pansuman gayretkeşliğiyle
Paslı çiviler batırıyordu
Dilden aşkın kanlı cümlelere…
Kör olmayasıca iklim
Yakıyordu tenimizi de
Gözleri kamaşmıyordu içimizin.
İhtiyar belleklerine karşın
Dur ihtarına uymuyordu
Aklından bir karış yukarıda kelimeler…
Sabık günler de düğüne gider gibiydi
Güleryüzlü hançerle
Çala oynaya…
Gece de kumkuma kuşu gibi
Kurulmuş bahtına
Al-ver derdine düşmüş
Yıldızlardan rant devşiriyordu
Rüzgârın homurtuları arasında.
Güleryüzüyle hançer
Düştü toprağa
Bunca hengame arasında
Toprak kandan damladı…
Kandan düşen toprak
Bezendi bahara başkaldıran çiçeklerle…
M’S
