KABUK BAĞLAR
KABUK BAĞLAR
Bir yara kabuk bağlar bir yara kanar içten içe
Bir kere zaman
Bin kere tuz basılır da
Bana mısın demez
Kimse uzatıp elini
Haydi gidelim
Haydi bırakıp geçmişi
Demez!
Kabuk açılır
Kanar yeniden
Yerinden eder
Yurdun yoktu zaten
Yeri yurdu olmaz gidenin
Kalan ortada bir avuç gözyaşı
Bir kara duman dağ başında
Bir bardak çay
Ve ölüm gibi hengame
Doğum gibi sessizlik
Yüzünde çizgi bırakır
Alnında kavruk güneş izi
Fırtınalara teslim edilmiş bir savruluş
Karda,
Boranda
Zemheride
Yarın olmasın
Bahar gelmesin diye
Kanatılır tüm kabuk bağlamış yaralar
Şaşkın Kelimeler
