İlahi Ben

Küçükken ben ve şimdi de,
Mutlu zannederdim balkondan gelen seslerin sahiplerini
Ve çay karıştırırdı kocaya gidecek genç kızlar
Sigara dumanı üst kata kadar rahatsız ederdi
Üst katta oturan astım hastası emekli amcayı
Hayır hayır doğru değil yazdıklarım
Bakmayın atıp tuttuğuma
Ben çocukken balkonu yoktu evimizin
Şimdiki çocuklar gene mutlu zannediyor
Çay karıştıran insanları
Gecenin bir vaktinde
Balkonda!
Şimdi ben yoldan gelip geçen herkese Çay ikram etmek istiyorum
İlâhî ben!
Çok da zor değil gibi görünen imkansız hayaller peşinden gitmek
Ne kadar da mutlu edemiyor gene kimseyi
Beni yani!
Oldu mu Çay?
Şiir doyurmuyor çaysız geçen zamanı
Şu çok ses çıkartan kamyoncu amca
Ona Çay yok…
M’S