İĞNE
Biz saçlarımızı rüzgâra okşatır
Kelimelerin ahengine aldanarak
Şiirle bezeniriz karanlığın koyağında
Biteviye dolaşırız kendi kıyımızda
Bitip tükenmek bilmez bizim
Kendinden kıymetli yalnızlığımız.
Bir derenin şırıltısına aldanarak
Hiç başı okşanmamış
Kaç çocuğun başını okşarız
Kaç çocuk siler gözyaşlarımızı bilemezsiniz!
Toprağın tenine vurgun çıplak ayaklarımız
Göğün rengine aşina hoyrat başımız var bizim.
Bakmayın paldır küldür dilimizden düşen
İçimizden sökün eden sözlere
Kaç ayna parçaladık biz elimiz yüzümüz yara bere içinde!
Baltamız başkasını yontmaz bizim
Kendimizden önce!
M’S
