GÖZE BATAN ADAM (ÖYKÜ ~ ŞİİR)
Şiir gibi kadınsın, dedi adam…
Ne öyküler gizli hayatında, kim bilir?
Ne hayatlar var, yarım kalmış, yaşanmamış…
Güldü kadın!
Acı acı gülecek zannederek gurur yaptı adam.
Alaycı bir şekilde güldü!
Aşağıladı hatta adamı, gülüşüyle…
Adam bozuldu!
Utanmadan.
Utanacak yüz mü var ki?
Ne kadının hikayesi ilgilendiriyordu adamı
Ne de şiir gibiydi kadın…
Kadın kendini biliyor
Adam bilmiyordu kendini…
Adamın da kötü bir niyeti yoktu hani
Kadını ağına düşürmek
Onu kandırmak gibi…
Yalnızca kadınlardan anladığını dile getirip
Çoğaltmaktı çevresini,
Artırmaktı egosunu!
Çok var dedi kadın adama
Senin gibi beş para etmezlerden çok var etrafta!
Kimisi kadın,
Kimisi şan şöhret,
Kimisi ego büyütme derdinde…
Oysa çirkinim ben, dedi kadın…
Kalbim de, yüzüm de çirkin.
Ne verdiğin değeri taşıyacak ruh var
Ne de buna inanacak kadar sağlam bir kalbim.
Hayır, hanımefendi, siz beni yanlış anladınız, diyeceksen
Yorma kendini boş yere…
Şimdi git ve kendine başka kurbanlar seç!
Nasılsa birkaç güzel söze kanacak bir yığın insan var etrafta!
Kılını kıpırdatmadı adam!
Şiir, dedi, hikaye dedi,
Zırvaları sıralamaya devam etti…
Her kuşun eti yenmez, sözü
Ne yaptıysa gelmedi aklına!
İhtirasına yenik düşmeyen kadın
Hırs yüklü adamın düştüğü durumdan yararlanıp
Öldü gitti, adamın ve tüm dünyanın gözünde
Gözü önünde!
Ama dirildi adam
Ölen kadının gözleri önünde!
Kadın ihtirasına kurban gidip göremedi
Dirildiğini adamın…
İki kişi, tek kişiden nefret ediyordu artık
Aynı sebepten ötürü!
Adamın dirisi daha beter
Daha çekilmez hâl almıştı.
Bataklıkta debeleniyor
Çıkmaya çalıştıkça batıyordu,
Hem dibe, hem de tüm dünyanın gözüne!
M’S
GÖZE BATAN ADAM (ÖYKÜ ~ ŞİİR)
