Hiç unutmam, diş için doktora gideyim dedim.
Diş doktoru değil, dentist diyeceksin dediler. Tamam sıkıntı yok dentis için diş doktoruna gideyim dedim..
Özele mi devlete mi gideyim ikilemi arasında bocalarken üniversiteye git dediler. Babam olsa şahısa git der. Özele şahıs der babam…
Ya parası batsın özele gideyim diyeceğim de özelde yapılan dişler de dökülüyor daha diş dökme yaşına gelmeden dedim.
Onu dedim bunu dedim derken önceden randevu sistemi yoktur üniversitede dediler.
Çıktık geldik böğünün parasıynan.
Kayıt yaptırdım, yan taraftaki odaya gir sıranı bekle dediler.
Bi’ koltuk bulup oturdum. Dakikalar geçiyor ama sıra listesinde çağıran yok bırakın çağıranı esamem bile okunmuyor.
Herkesin bi’şey sorduğu bir görevli var, tüm cesaretimi toplayıp yanına vardım.
De hele gardaş buraya kayıt neyin yaptırmamız gerekiyor mu, zira adımız listede yok deminden beri deyince…
Zira nedir? demedi tabi.
Siz yan tarafta bekleyeceksiniz burada değil, dedi.
Bura yan taraf değil miydi yav diyemedim tâbi.
Yanın da yanı var yani.
Zaten dişimin kendi değil yanı ağrıyordu.
Diğer yan tarafa geçtim gayrı.
Elimdeki kağıtta yazan numara geçmiş gibi hissettim.
Burada da boşuna beklemeyelim, içeri girip bir sorayım dedim tüm cesaretimi toplayıp.
Niye korkuyorsam?
Korkmaz olur muyum böyle yerlerde bir azarlıyorlar insanı Üseyin aklın durur.
Yani diyorlar ki…
Okumuşu da aynı okumamışı da aynı, öküzü de aynı camışı da aynı.
Nerede sırada duracağını bilmiyor üstelik sıralarını da kaçırıyorlar, falan.
Hoş bana öyle diyen olmadı…
Ben yanlışlıkla öteki yanda beklemişim, meğersem benim yanım bu yan imiş o yüzden sıram kaçtı mı bir kontrol eder misiniz deyince…
Benden daha kibar bir kardeş,
Evet, sıranız kaçmış sizi tekrar sıraya alıyorum bekleyin birazdan adınız okunur, dedi.
Adımız okunsun tâbi dedim ya içimden yüzüne karşı.
Biz neler çektik buraya gelebilmek için falan.
Biz bize gelen velilere nasıl davranıyorsak burada da bize öyle davrandılar…
Film falan çektiler, beğenmişler devamını çektiler, dört ay önceki eskimiş dediler bir daha çektiler.
Geçin içeride bekleyin dediler.
Yazının yarısından beri bekliyorum inşallah başka yan değil beklemem gereken yan.
Yanlarım ağrımaya başladı beklerken de yazarken de.
Daha ekranda tık yok.
Mesai bitti de beni burada mı unuttular, zira bekleme yerinde benden başka kimse yok.
İnşallah çıkış kapıları açıktır.
Diş deyip geçme, çıkamazsın demişti biri, parola diş değilmiş diyerek oldukça kaliteli bir espri yapıp konuyu kapatıyorum.
Çay varsa içelim diyeceğim de diş için işlem yapılırsa çay da vermez bunlar ahan da çağırdılar…
M’S
Dişimin Yanları (hikaye gibi)
