ÇOCUKLARA İKRAM (Anı)

ÇOCUKLARA İKRAM (Anı)
Hiç unutmam daha ilkokula bile gitmezken misafirliğe gittiğimizde evlerde çay bardağı sayılı olurdu, kalınlığı ve beli ince olan bardaklarla büyük misafirlere çay ikram edilir küçüklere ya çay verilmez ya da kalın bardaklarla verilirdi.
Kalın bardak çocukların dudağını yakmaz çayı da erken soğutur…
Keçinin uyuzu pınarın gözünden içermiş suyu dedikleri gibi…
Ben de illâ ki ince bardaktan içerdim.
Takıntılı mıyım, hastalıklı mıyım, Necibim Fazılım’ın dediği gibi ‘değişik’ miyim neyim…
Çocukken bile yani…
Şimdi cebimde bardak taşıdığımı görenler gülüyor…
Öteden beri takıntılı olduğumu bilmiyorlar nereden bilsinler…
Neyse çaylar dağılır, bana doğal olarak kalın bardak verilirdi çocuk diye…
Ben bi’şey diyemezdim bi bardağa bakardım bi babama…
Babam hemen atılır, oğluma ince bardaktan verin derdi…
İnce bardak yoksa içmezdim doğal olarak.
Bir keresinde gene çaylar dağıtıldı, çocuklara yetmedi bardak. Benim tabi gözüm düşüyor insanlar şakır şakır çay karıştırırken ağzımın suyu damlıyor…
Aklıma her geldiğinde gözlerim dolar.
Babam yanına çağırdı, gizlice bardağı bana verdi, sen şunu iç dedi.
Yok baba içmem dedim, benim midem ağrıyor sen iç dedi.
Midesinin ağrımadığını o çocuk aklımla bal gibi biliyordum…
Alıp içtim çayı mecburen.
Çok zaman sonra bize dedi ki…
Evinize bir misafir gelince, misafirden daha çok çocuklarına ikramda bulunun.
Anadolu feraseti… Kitap okumaya, diploma almaya hiç ihtiyacı yok o tür insanların…
M’S