Güçlü insanlar vardı
Dağ gibiydi yürekleri
Yürek burkan her ne varsa
Burkulmaz
Kırılmazlardı
Güçlü derlerdi
Dağ gibi
Yıkılmaz
Sapasağlam derlerdi…
Ben de güçlüydüm
Benim de burkulmazdı yüreğim
Ateşi çekerdim içime
Yanmazdı içim
Bir nefeste unuturdum tüm acıları
Kahkahalar sökün ederdi aniden
Islanmazdı yanaklarım
Dalıp giderdim
Klişeleşmiş uzaklara
Kapatır dünyaya kendimi
Şekil verirdim herkese
Güçlü insanlar vardı
Gücü yerinde insanlar
Yürürken yer titrerdi heybetinden
Aniden göçüp gitti
Zayıflığını kimsenin suratına vurmadan…
M’S
