GİDERAYAK ÖZLEDİM
Sırtıma saplanan bıçağın çıkartılırken çıkardığı sesi özledim…
Yangından arta kalan külün kokusunu, savruluşunu bir de!
Kırılan kalplerin değil de,
Ağaran saçların rüzgarda dağılıp, dökülüş hikayesini özledim.
Gidenlerin unuttukları veda cümlelerinin arasına sıkışan,
“Dönmeyeceğim” tınısını özledim.
Hiç bitmeyecek gibi yapılan kavgalara verdiğim emeğin heba olmasına üzülmüyorum
Duvara fırlatılan her kelime ve üstüme boca edilen her cümlenin duvarda dağılmasını
Yüzümde parçalanmasını özledim.
Sırtımı sıvazlayan tüm ellerin sırtımda açtığı yaraları sarması için ihtiyacım var tüm bu özlediklerime !
Kendimi kendimden koruyan ellerim eskisi gibi değil artık.
Çelimsiz,
İçten pazarlıklı,
Sükûnet halinde!
Özledim şimdi giderayak
Bir ses duysa bir emir ya da!
Gider ayak….
M’S
