Herkesin okuyacağı
Ama herkesin anlayamacağı dilden
Savruk şiirler birikmiş
Kışın ortasında
Sulu sepken bir yaz yağmurunun terkisinde!
Balyoz kıvamında sözü olduğunu varsayanlar susmuş
İkindi vakti demişler
Kerahat diye belki!
Suskunluğu da ağırlık ölçü birimine denk!
Yoksa konuşur insan durup dururken bile!
Kuşlar da öyle yapmıyor mu?
Irmaklar hâkeza!
Neyin eksik herkesin gıptayla baktığı
Ve çoğunun anlamakta güçlük çektiği şiirden?
Söz yorulmaz da sırtını yaslamazsa
Dalları rüzgârda kırılan kaygısız bir ağacın gövdesine
Kırmayı unutur, dökmeyi insan yüzünü!
Tohum da öyle değil mi?
Kuşlara denk gelirse gök güzel olur
Ölmez kuşlar!
Toprağa düşerse çatlar, boy verir
Topraktır tohumun dilinden anlayan
Kuşlar ne bilsin?
Şiir de düşmeli mi toprağa
Yağmur damlasının sırtında?
M’S
TOPRAK!
