KERBELA SAMİMİYETSİZLİĞİ

 
 
KERBELA SAMİMİYETSİZLİĞİ
Kabil’i örnek aldığımız günden beri
Kerbela olduk her birimiz
Yezit olduk,
Doymadık öldürmeye
Peygamber çiçeğiymiş
Kuluymuş Allah’ın,
Düşünmedik bile
Öldüresiye vurduk boynuna,
Düşman sandıklarımızın,
Bize hediye ettikleri kılıçlarla…
Kanattık
Alkış aldık
Kanamadı içimiz
Sürgünlere gönderdik
Yanı başımızda soluklanmak isteyenleri
Bindirip gemiye Nuh gibi
Kurtarmadık
Kurtulduk insanlıktan
İşaret parmağımız ne kadar da hamarat
Ne kadar da mutlu olduk
Aman’ dileyene kılıç vurmakla
Öteledik
Ötekileştirdik
Kategorilere ayırıp insanı
İnsan sınıfından çıkardık
Kendimiz içinde dairenin
Söz söyleyeni astık
Düşüneni
Fikir üreteni…
Bizim gibi düşünmeli
Bizim dilden konuşmalıydı…
Şimdi utanmadan, sıkılmadan
İkiyüzlülüğümüzle
Kerbela, Kerbela diye inliyoruz…
Her gün elimizde bir Hasan
Bir Hüseyin ölüyor
Gülüyoruz biz de,
Öldürdüklerimize…
M’S