AKSÎ
İnsan, diyorum usta!
Binlerce ömür yaşamış
Tek seferinde!
Çelişkilerinden
Bıkkınlığından
Yorgunluğundan
Yalnızlığından
Yanılmışlığından
Yanlışlarından
Alıp çıkaramamış kendini!
Dipsiz kuyulara düşerken
Yanına aldığı
Yüz
Göz
Kelâm
Ve
Kucağına alamadığı
Kucak dolusu sevinçlerle
Başlamış göğe bakmaya!
Baş kaldırdığında
Yıldızlara bakarken
Düşürmüş şapkasını arkaya
Eğilip
Suda aksini görünce
Suya düştüğünü düşünmüş
Aksî bir düşünce şekliyle!
İnsan bu usta!
Aklına mukayyet olma derdine de düşünce
Uçup gitmiş aklı
Sahip çıkmaya çalıştığı her şey gibi…
M’S
AKSÎ
