EYLÜL! GİT ARTIK (Deneme)

EYLÜL! GİT ARTIK (Deneme)
Ağaçlar yaprakları yokken güzeldir…
Dallarına ayaz vurmasıdır onu güçlü gösteren…
Yaprakların döküldü Eylül…
Dayanamadı şiddetine yağmurun, rüzgârın…
Üşüştüler üzerine, boca ettiler tüm duyguları, talan ettiler seni…
Eylül! Sen git gide kayboluyorsun işte.
İçimde kaybolduğun gibi.
Şimdi düşüyorsun ellerimden, sahip çıkamadım sana.
Herkes mi bu kadar ister ki seni, herkesin mi hüzündür yüzü?
Hani kalpler yeşerecekti, hani bahara hasretti herkes, çiçeklerdi, böceklerdi derdi insanların…
Neden aldılar seni benden? Söyle neden?
Nasıl başardın onca insanın gözüne girmeyi? Sararıyordun sen, hazandı her tarafın, dönüp bakmıyorlardı sana ben yokken?
Kime el ettin, kime yar oldun şimdi?
Soğuğuna da ben, ayazına da ben, yağmuruna da ben aşinaydım…
Aldılar elimden, bir sabah uyandığımda, sana koşuyordu herkes…
Seni talan etmeye, eskitmeye yüzünü…
Olan oldu deyip kaçmam mı lazım senden? Yoksa ben de herkes gibi türküler mi söylemeliyim, serenatlar mı yapmalıyım sana?
Alsınlar… İstemiyorum artık, gülü çiğneyip geçmişlerdi ben bahara aşinayken, şimdi gazellerinin çıtırtıları geliyor, amansız, zamansız insanların ayakaltında, kadir kıymet bilmezlerin!
Bilmezler değerini, seni bilmezler, benim kadar bilmezler, kimse veremez sana benim verdiğim değeri, kimsenin gitmez zoruna bu kadar sana uzaktan bakmak benim gibi.
Şimdi derlen, toparlan da gir sinesine el ettiklerinin…
Nasıl da batar dikenleri sana, bana nasıl da batmıştı.
Nasıl yaralarlar seni, korunmak için ateş yakarlar soğuğundan, şemsiye ile dolaşırlar yağmurlarında ve sana koşuyorum diye yalan söylerler…
Sahte ellerin gözyaşı sildiği gibi kanatırlar yüzünü, acıtırlar seni!
Sen hangi şehrin üstüne yağmaya başladıysan, sokaklarda bir hengâme oluşur, dimdik yürüyen bulamazsın ben gibi.
Elleri cebinde kaç kişi arşınlar kaldırımlarını, yapraklarını sayarak ve basmadan üstüne?
Eylül!
Geldiğin gibi olmasa da git artık!
Ait olduğun kimseler değil onlar ama git artık!
Gitmelisin!
Bu kadar sevmesem, kal derdim!
M’S
03 Eylül 2012