Gazetecinin biri;
“Londra’dayım marketlerde yumurta yok! Nedeni maliyetlerin artmış olmasıymış.” Diye bir twit atıyor.
Altındaki yorumları okuyunca ne diyeceğinizi bilemiyorsunuz.
Gazetecinin kendisi de çok şaşırmış ve isyan ediyor.
Aslında bunlara alışık olması lazım…
Alıştık da nitekim.
Ama şu var ki bu geçiştirilecek bir mevzu değil.
İngiltere’de gıda tedariki sıkıntısı bu insanları rahatsız ediyor.
Avrupa’nın herhangi bir memleketinde yaşanan, yaşanacak olan ekonomik kriz bu insanları rahatsız ediyor.
Batı ülkelerinde hayat pahalılığı, enflasyon olursa bu insanlar rahatsız oluyorlar.
Neden?
İstiyorlar ki sadece bizim ülkemizde kriz olsun.
Bizim ülkemizde insanların alım gücü zayıflasın.
Enflasyon sadece bizim ülkemizde tavan yapsın istiyorlar.
Batılı ülkelerde de ekonomik kriz yaşanınca bu insanlara zararı ne olacak?
Ülkemizde kriz olursa bu insanlara faydası ne olacak?
Cevap oldukça basit:
“Ekonomik kriz tüm dünyada var” algısı oluşacak.
“Pandemi ve Rusya-Ukrayna savaşı tüm dünyayı olumsuz anlamda etkiledi” algısı oluşacak.
Bu algıdan rahatsız oluyorlar.
Neden?
“Rahatsız” oldukları için.
Dünyanın hiçbir ülkesinde böyle “rahatsız” bir kitleye rastlayamazsınız.
Bu insanlar geminin kaptanını sevmedikleri için geminin batmasından rahatsız olmayacak insanlar.
Gemiden kaçıp kurtulacaklarını düşünüyorlar galiba…
Memleketin başına olumsuz bir şey gelince kendilerinin bundan etkilenmeyeceğini düşünüyorlar.
Ve memleketin başına asla iyi şeyler gelsin istemiyorlar.
Peki, bu nefretle nasıl başa çıkabiliyorlar?
Bu nefret duygusuyla yaşarken kendilerine verdikleri zararın farkındalar mı?
Toplumu germenin, toplumda infial oluşturmanın, toplumdaki ayrışma yangınına benzinle gitmenin memleketin geleceğinin hayrına olmayacağını bilmiyorlar mı?
Nedir bunların asıl derdi?
Ne okuyorlar, nereden besleniyorlar?
Ne yiyip ne içiyorlar?
Memleketin faydasına olan şeylerden mutsuz olacak kadar lanetliler mi bunlar?
Rusya doğal gazı ucuza verecek diye bir haber çıkıyor, karalar bağlıyorlar…
İnsan ucuz doğal gaz kullanmak istemez mi, Allah aşkına?
Akaryakıt fiyatları düşüyor, dolar bir noktadan itibaren sabitlendi, bunlar kafayı yiyor.
Bu insanlar her yerde karşımıza çıkan insanlar. Bu kadar nefret neyin nesi?
Neden bir orta yol bulunamıyor?
Sanıyorum bu kadar kinci olmaları ileride ders olarak okutulur üniversitelerde.
Kendilerine yazık, muhataplarına yazık, çoluk çocuklarına yazık…
Bunlar sadece sevmediklerine karşı değil, can ciğer oldukları gazetecilere bile saldırıyorlar, yeter ki hoşlarına gitmeyecek bir cümle sarf eden olsun…
Bu gidiş çok fena bir yere gidiyor. Hiçbir memleket bu kadar gerginliği kaldıramaz.
Bir barış iklimi tesis edilmeli.
Bu böyle gitmez, gitmemeli…