ÇOCUKTAKİ İTİBARINIZ (Anı-Deneme)

ÇOCUKTAKİ İTİBARINIZ (Anı-Deneme)
Hiç unutmam az önce bir fotoğraf gördüm sosyal medyada… Köyümüzden biri. Akrabam da olur. Rabbim rahmet eylesin. Ben çocukken vefat etmişti.
Onun cenazesine gitmiştim ev tıklım tıklım doluydu. Çok küçüktüm, ilkokula falan gitmiyordum.
Herkes acısını yaşarken teyzenin biri bana ters bir laf söylemişti. Ayak altında dolaştığım için galiba…
Büyüme sürecinde kaç defa karşılaştım, ailecek de görüştüğümüz bir kadındı. Bana o kadar iyi davranmasına rağmen, evlerine gittiğimiz zamanlarda da misafirperverlik yapmasına rağmen, ki bizim çocukluğumuzda, misafirliğe gidince, benim tek ölçütüm çaydı, çay küçüklere verilmezdi, bardak bulunmazdı yeterince, çay verilirse tamamdır o iş… Çay bile vermesine rağmen…
Tüm bunlara rağmen o kadına içim hiç doğrulmadı…
Şimdi karşılaşsam gene aynı davranırım. İçimden gelmez çünkü iyi davranmak.
Büyük yaşlarda iken kötü davranan insanlara karşı hoşgörüyle bakabiliyor, onları affedebiliyorum ya da unutabiliyorum da yapılan kötülükleri…
Çocukken gördüğümüz olumsuzluklar geçmiyor.
Meyve ağacı gibi düşünün.
Fidan iken bir dalını kırarsanız, o fidan eksik büyür.
Büyüyünce dal çoğaldığı için herhangi bir dalın kırılması pek fark etmez o ağaç için…
Yani demem o ki…
Çocukların yaşına bakmadan, aklı ermez falan diye düşünmeden…
Aklı başında insanlara davrandığınız gibi davranmayın onlara.
Bırakacağınız her olumsuz davranış, sizin ilerideki itibarınızı da yerle yeksan eder, çocukta da kalıcı hasarlar bırakırsınız.
Acı bir itirafla konuyu kapatalım…
Çocukken çok yaramaz ve söz dinlemez olduğum için, çocukluğumda beni terbiye etmek ya da beni uyarmak için etrafımdaki insanların yanlış olan davranışlarını hiç unutmuyor ve daha beteri onları hiç affetmiyorum…
Çay varsa içelim…
Mustafa SÜS