BAŞINI UNUT!

BAŞINI UNUT!
Kargaşasına râm olduğumuz dünyanın
Altını oyuyoruz telaşla ve düşünmeden
Esas hengame düşünmede
Düşüncede tılsım!
Bozuk plak gibi beyinler
Dönüyor kısır
Ve janjanlı bir hayatın etrafında!
Diller maskesini takmış
Aynı kuşkuyu tekrar etmekte!
Nisyan’a isyan etmek uçup gitmiş
Kitapta yazmasa inanılacak gibi değil
Sanki ahiret!
Üstelik raflarda solgun
Dimağlardan uçmuş kitaplar!
Ayaklar çelme derdinde
Sözler
Uçurumun arkasından kıs kıs gülmekte!
Kime sorsan aklında birçok baş var
Kime dokunsan başında birçok akıl!
Uçup gitmekte!
Düşün!
Düşünecek bir başının olmadığı gerçeğini!
Sokaklar insanlardan soyut
İnsanlar kendilerinden!
Öz yitik
Kendiliğinden!
Söz sönük
Kulp takmaktan öteye gidemez olmuş diller!
Öteye, atiye yol ver o zaman
Çekil çelik duvar gibi durma önünde suyun
Yüzünü yere düşür!
Eğil sonra!
Râm ol esas gerçeğe!
Başını unut!
Gerçeğin başını hatırla!
Süpür kendini
Çer çöp kabul eden denize!
Işık düşsün güneşten
Güneşi hatırlat dehlize!
M’S