AYLAK TESPİTLER
Kaybolma korkusu ile kalabalık bir şehirde baba eli diye bir başkasının elini sımsıkı tutan bir çocuğun istikameti gibiydi gittiğimiz yol…
Yolumuz yol değildi
Varınca bile anlayamadık olanı
Biteni de!
Şarkılar çalıyor
Halaylar çekiliyor
İnsanlar seçilmiyordu
Akşamın karanlığı bile aydınlatmıyordu yüzlerini…
Gözlerine tavşan farı tutulmuş gibi sağa sola yalpalayan
Size göre çocuk
Bana göre umut tüccarlarına
Akşam yerini bırakıyor
Ben ellerini bırakıyordum umudun
El ayak çekiliyor
Geçiliyordu deftere kâr amaçları
Sizin gözleriniz,
Bizim sözlerimiz düşüyordu
Ne iyi olurdu,
Beyaz olsa kağıt!
Neyin iyi olduğunu da bilir gibi yapıp
Uykuyu alıyorduk koynumuza
Konumuzla ilgisi olmayan ne kadar aylak tespitler varsa…
M’S
