SEVİNÇLERİNİ YONTAN YONTULMAMIŞ

SEVİNÇLERİNİ YONTAN YONTULMAMIŞ
Sana ölümü sevdiren,
Yaşamanın tadını çıkarıyor.
Tepiniyor üstünde acılarının da
Acılarına dönüp bakmıyor…
Senin beyninde güneş pişiyor
Serin pınarlara uzatıp kafasını
Yağmur kadar büyük sevinçlerle
Doyuruyor içinin yangınlarını
Sen demlemişsin yanı başına
Kekremsi bir hayatın son demlerini
Azrail girse kapıdan
Halay çekecek belki de
Ruhuna batan tırmıklar
Sen gideceksin tahtalı ata binip
Sen giderken o
Halay eşliğinde rüzgara sinesini açacak
Yudumlayacak senin sakladığın sevinçleri
Yapraklar üstüne düşecek
Mevsim dünden sarı
Hüzünler kopup gelecek
Dağdan kopan kayalar eşliğinde
Ağaçlar olsaydı yıkılırdı
Ağaç kadar olsaydı sararırdı
Sarıya boyardı yeşillikleri
Belirgin olmasın diye
Ödünç alınan sevinçler
Acı bir intikama doğru evriliyor aslında
Ateş yanıyor yukarıdan aşağıya doğru
Sen ölümü severken
Başını okşayıp
İkna ederken Azrail’i
Mikail güneşi pişirmeye başlayacak
Seni acılara gark edip
Sevinçlerini yontan
Yontulmamışın tepesinde.
M’S