Ödünç Hayatlar

Başkasının hayatını yaşamaya çalışıp da kendi hayatına çekidüzen veremezsin.

Öyle kötü bir huyun varsa bu kötü huydan vazgeçsen bile kendine çekidüzen veremezsin.

Bazı şeyleri kabullenmek gerekiyor galiba.

Sokak kedisi mi olmak istiyorsun, ciğercinin kedisi mi diye anket yapsak, kuyruk sallama sesleri gelir uzaktan yakından her yerden.

Hani diyor ya Orhan Veli…

”Uyuşamayız seninle yollarımız ayrı;

Sen ciğercinin kedisi ben sokak kedisi;

Senin yiyeceğin kalaylı kapta;

Benimki aslan ağzında;

Sen aşk rüyaları görürsün, ben kemik

Ama seninki de kolay değil, kardeşim;

Kolay değil hani;

Böyle kuyruk sallamak Allah’ın günü.”

Doğru değil mi?

Fazladır ciğercinin kedisi olmak isteyen.

İçeride üst baş perişan, dışarıda parlak ve cilalı bir görüntü.

Ciğercinin gittiği otelin havuzundan fotoğraf karesi paylaşmak…

Ne müthiş bir getirisi vardır aman Ya Rabbi!

Bir araştırma okumuştum yakın zamanda.

Araştırmanın zamanını bilmiyorum ama kölelik ile ilgili çalışma yapanlardan bir tanesi diyor ki,

Köleler arasında araştırma yaptık, kölelerin yüzde 95’i azad edilmek istemiyor, kalan yüzde beşi de, barınma ve iaşe temini garantisi verilirse azad olmak istiyor…

Farklı mıyız köleden?

Akşam iş çıkışı evimize gelmek bizi köle olmaktan kurtarıyor mu?

Sadece isim değişikliğine gidilmiş işte.

Kim nefret ettiği işten ayrılmak ister şuan?

Başkasının nefret ettiği işe girmek için sırada bekleyen yığınlarca insan varken?

Adının ne olduğunun önemi yok.

Kölelik iyi mi kötü mü onu tartışmak da bir yerden sonra yersiz.

Asıl önemli olan, biz neyiz, nerede duruyoruz, nerede durmamız gerek? gibi sorulara cevap bulmamız gerek.

Ciğercinin kedisine hayran olup da sokak kedisine düşman olmak bizi görgüsüz yapar sadece.

Sokak kedisi gibi olmak istemek de doğru değildir.

Biz insanız kardeşim.

Bir yere kadar taklit edebiliriz, bir yere kadar öykünme olabilir başkalarına.

Ama el ayak çekilince, yani akıl başa gelince kendimiz olmak zorundayız.

Bizi biz yapan en önemli haslet kendimiz olmaktır.

Bir insan bize yaklaştığı zaman bizde başkasını değil kendimizi görmeli.

Hissetmeli bunu iliklerine kadar.

Hissettirmeliyiz biz de…

Zira, ödünç alınan hayat herkesin üzerinde eğreti durur…