İyilik, Kaderdir!

Kötü, iyi bir eğitimcidir ama rehber değildir.

”O da, onlar da, şu da, şo da, şonlar da yapıyor olabilir.”

Bu bizim de o kötü şeyleri yapacağımız anlamına gelmiyor.

Hiç unutmam arkadaşın biri bir keresinde, bir grubun ayrıcalıklı olmasından şikayetçi idi…

Sordum, sen de o gruptan olmak ister miydin? Evet, dedi.

Şikayetçi olmaya hakkın yok, seninki ”Kötülüğü öldürmek değil niye ben de kötü değilim” demektir, dedim.

Ayrıcalıklı olmadığımız için ayrıcalıklı olandan hoşlanmıyoruz biz.

Altında lüks bir makam aracı olan aynı makam aracına binen mevkidaşından rahatsız olmaz.

Odasını lüks bir şekilde donatan müdür aynı şekilde odasını donatan diğer müdürlerden rahatsız olmaz.

Torpille işini yürüten kimse torpille işini yürüten tiplerden rahatsız olmaz.

Araya adam koyarak ”adam olan” tipler araya adam koyan adamlardan rahatsız olmaz.

Arabasına çakar takan birinin çakar takan birinden rahatsız olduğunu gördünüz mü?

Tüm bu kötülüklerden kötü olmayı beceremeyen tipler rahatsız olurlar.

O yüzden kötülüğe çok da kötü dememek gerekiyor.

Kötü o kadar kötü olsaydı, bunca insan kötü olmayı hasretle, özlemle bekler miydi?

Coğrafya nasıl kadar ise iyi olmak da biraz öyle galiba.

Heveslerin yağmurlu, kar yağışlı, fırtınalı iklimi insanın kaderini belirleyebiliyor…

Savrulup kötünün ortasına, savruluyor kötüye, kötüyle birlikte…

”Sınanmadığımız günahın masumu değiliz.” ya hani…

Durum tam da bu aslında.

Her şeye rağmen iyi kalabiliyor muyuz?

Yerde bulduğumuz on liranın sahibini aramak değil mesele…

Mesele, yığınlarca para bulduktan sonra o paranın sahibini aramaktı.

Mesele, dedikodu yapmamak değil, dedikodu yapılan ortamda yani senin olduğun yerde dedikodu yapılmaması idi…

Mesele komşunun evinden bir eşya çalmamak değil,

Mesele, dünyada yaşayan insanların hakkına, hukukuna girmemekti…

Bizleri kitaplar, büyükler, okullar, öğretmenler eğitemez!

Bizi, bizden başkası eğitemez.

Bizi ancak kendimiz eğitiriz!

Nasıl?

Musibetlere dûçar olmadan, kendi kendimize edeceğimiz nasihatlerle iyi olmanın yollarını arayacağız.

Başkasının yaptığı kötülüğü yaparak kendi kötülüğümüze zemin oluşturmak çok aşağılık bir savunma mekanizması değil midir?

Sıkça duyuyoruz artık…. O da yapıyor…

O yapıyorsa kendine yapıyor, o kötü ise kendini kötü ediyor. Sen niye kendin iyi yaparak örnek olmuyorsun ki?

İyilik yap at içine, mutlaka görüp de seni örnek alan olacaktır.