SAHİPSİZ İNSANLAR

SAHİPSİZ İNSANLAR
Boğazda düğümlenen sözler var
Bir de gözden akamayan
Gözlerde düğümlenen yaşlar
Dokunmak mı gerek
Yoksa dokunaklı bir şiir mi yazmak?
Dudakların mor renginin soğukla
Şiirlerdeki sarı hezeyanın hüzünle ne ilgisi var?
Kalemlerin ucundan sarkıyor koca bir dünyanın kaderi
Düşse cümleler, kan golü
Düşmese umut!
Kağıtlar aç çocuk benzi gibi bembeyaz!
Nehirlerin dili denize varmadan çözülse
Denizler bu kadar ketum olmayacaktı belki de
Şimdi güneşin doğmasını ertelemeye
Gücü yeter mi en yüksek dağların?
Bulutlar ne zamana kadar saklayabilir gökyüzünü!
İnsanlar da anlayacaktır usta gün gelecek
Kendi öz sahibinin yalnızca Allah olduğunu.
M’S