KÖYLÜMSÜN
Olsun!
İçinde köy yolları varken
Kıvrım ve tozlu
Ve çamur
Ve yokuş
Ve başında ana kucağı
Yüzünde babanın nasırlı elleri
Yüzünde güneş
Alnında yağmur
Saçlarında serçe kuşları…
Olsun!
Ayakkabının teki sele kapılır
Gönlün elleri kirli bir dilbere
Yüreğine kimsenin dokunmadığı…
Köylüsün ya
Hemşerim oluyorsun!
Olsun!
Bulutlar ağıyor üstüne
Altında kaygan ırmaklar gibi dağlar
İçinde yarına dair çalı dikenleri
Batıyor ya
Bir çoban kavalında
Bir şehirli züppe mavalında batıyor!
Olsun!
Köylümsün!
Hemşerim oluyorsun!
Havalar henüz kirlenmek nedir bilmiyor
Yağmur yaprakların üstünde
Güneşle dans ediyor!
İçinde yarına dair depremler
Kargaşalar sökün ediyor
Diye duydum
Bir diğer saf ve masum köylünün yalancısıyım ben
Saman tozları yutarak tutunuyorum demişsin
Geçim derdine düşmekten!
Olsun!
Köylümsün
Ömrümsün
Ölümsün
Gülsen,
Ölür müsün?
M’S
