YAŞADIKÇA ÖLMEK

YAŞADIKÇA ÖLMEK
Bir ara mükemmel insanlardık her birimiz,
Daha gözümüzü yeni açmış,
Hiçbir günahın almamıştık tadını
Çocuklara insan denilmiyordu o zamanlar
İnsan olduğumuzun farkında da değildik biz
Hep büyüyünce insan olunur
Büyüdükçe hayattan zevk alınır
Sevilir, sayılır zannediyorduk.
Aceleci tavırlarla büyüdük
Büyüdükçe küçüldü insanlığımız
Oysa tam tersi olmalıydı
Öyle sanıyorduk!
Çocuk kalmak nasıl mümkün değilse
İnsan kalmak da ona paralel ilerledi
Ve öldürüyordu bizi yaşamak
Günbegün…
M’S