EN ÇOK ACIYI BİZ ÇEKİYORUZ SUSARAK

EN ÇOK ACIYI BİZ ÇEKİYORUZ SUSARAK
Uzun uzun konuştuk susarak
Moda ya! susmak!
Uyduk biz de!
Karşılıklı anlattık derdimizi
Derdimiz dağlardan
Yükümüz dünyadan büyük…
Ve tek derdi olan da bizleriz
Öyle sanıyor
Öyle inanıyoruz.
Ateş yalnızca bizi yakıyor
Kış yalnız bizi donduruyor ayazında!
Paramız olsa da
Evimiz meselâ
Sıcak bir yuvamız…
Fark etmiyor dehşet acılar yaşıyoruz
Kendi icat ettiğimiz
Orijinal sorunlarımızın
Gelemiyoruz üstesinden.
İşimize de gelmiyor hani!
Sırtımızı yaslayıp kuş tüyü yastıklara
Uzaklara dalıp gidiyoruz
Ne hazin!
Güldüğümüzü görenleri tahkir ediyor
Dışı seni, içi beni yakar masalı anlatıyoruz
İnanıyorlar da ha!
İnanmış gibi yaptıklarına aldırmıyor
Devam ediyoruz masala
Meselâ çok yalnızız
Kimse bizi anlamıyor, diyoruz
Ah be cancağızım
Kim kimi anlıyor ki diyoruz karşılıklı susarak
Para saadet getirmez deyip
Peşinden koşuyoruz,
Dediğimizi ve koştuğumuzu kim nereden görecek ki?
Yüzümüzde binbir maske
Yalnızca biz biliyoruz gerisinde olan biteni
Aşk ızdıraptır deyip,
Aşk resmi geçidine selâm çakıyoruz
Kalkıp ayağa!
Sonra, susarak veriyoruz cevabı
Bizi anlamak istemeyene!
Kulaktan dolma aşklara dudak büküyor
Tek kendimizi sürüyoruz piyasaya.
Çok acı çekiyoruz çok!
Bildiğiniz gibi değil!
Şükür de ediyoruz ara ara
Halimize!
Milletin içinde!
Bizden öncekilerin yaşadıkları başımıza gelmeden…
Diye başlayan bir ayet geliyor aklımıza!
Aklımız gitmeli oysa!
Kılımız kıpırdanmaya alışık olsa
Yer yerinden oynayacak
Ama biz, oynarken bile
Halay başı
Dakka başı
Saat başı acı çekiyoruz
Acının ummanında
Zevki sefa sürerek!
M’S