KENDİME YAĞIYORUM

KENDİME YAĞIYORUM
Biraz umut yağdı işte hepsi bu…
Siz kar dediniz, ben umut…
Sanki koca bir gök geceyi yağdırdı üstüme
Kendimi, soğukluğumu ve kırılganlığımı
Yağdım ben de
Kendi kendime
Sıcacık bir yokluk yakıyor içimi
Ve ısınıyorum gittikçe
Arttıkça ayaz
Yaslanıyorum bir kaldırım boşluğuna
Ayakta
Ayaklarım buz gibi
Bir onlar üşüyor sabırsızlıkla
Bir de gökten süzülerek düşen kar taneleri
Kapatır yolları ve artar umudum…
M’S