DÜŞMAN TENLER

 

 
DÜŞMAN TENLER
İnsanı önce şehirli olmaya özendiriyorlar
Şehirlerin kaldırımları var belli
Işıkları da var
Sokakları insan
Sokakları yalnızlık dolu
Gürültüsü gürlüyor kulaklarda
İnsan özeniyor nedense
Kuzular televizyonda meliyor…
Şehrin kaldırımlarında gürültüden kirlenen bir yağmur
İnsan yalnızlığında ölen bir kuşu teslim ediyor toprağa.
Toprak fesleğen büyütüyor
Fesleğen, şehir kokuyor
Dram kokuyor
Oynanmamış bir tiyatroda
İnsanlar dostluk figürleri öğreniyor
Özeniyor şehirde insan
Yağmurda kirlenmemeye
Mevsim normallerinin üstünde bir sevişme alıp gidiyor başını
Birbirine düşmanlığı itiraf edilmemiş tenlerde
Sıfırın altında seyre dalmış
Samimiyet yoksunu sevdalar
Köylü sevdaları.
Tüm şehir ve şehrin ışıkları, şehirde yaşamayan tüm insanlar
Öykünüyor köylü sevdalara
Eli eline değmemiş çeşme başlarında
Mırıldanarak türkü söylüyor gibi
Aşkını ifşa eden aşıklara…
M’S