YETMİŞİNDE BAŞLADIM YAŞAMAYA

 

YETMİŞİNDE BAŞLADIM YAŞAMAYA
Doğduğumda ben bebektim sizler gibi
Aklım başıma gelince başladım yetmiş yaşında bir ihtiyar gibi yaşamaya
Hayatı tersten yaşıyorsun diyenler haklıydı
Haklıydım ben yetmiş yaşında hayata başlamaya
Dünya ben çocukken küçüktü
Mal mülk para şan şöhret hepsi küçüktü
İnsanların telaşı
Hayatın kargaşası küçüktü
Bıyık altından gülüyordum o zamanlar siz insanlara
Bir bıyığım yoktu
Sizin dört elle sarıldığınız şeyler her ne ise
Yoktu bir anlamı bende
Siz insansavar korkular üretiyordunuz
İnsanların bende bir anlamı yoktu
Piri fani değildim ben
Fani olduğum doğru.
Yetmiş yaşından itibaren başladım yaşamaya.
Siz neye gülmüşseniz bir inat uğruna beni güldürmedi
Güldükleriniz!
Siz mutsuz olma pahasına çekip giderken
Ben kalıyordum.
Hayat bana kalmayı öğretti
Size gitmeyi!
İyi kötü ne varsa yaşadım
Çocukken yaşlandım yalan değil.
Örtün dedim üstüme geceye
Örtün karanlıkları,
Benim şimdi biraz ölmem gerek.
M’S